น้ำท่วมไทย ภัยท่วมคน
…………………………….
โอ้อนาถ อุบัติร้าย ภัยน้ำ่ท่วม
เป็นองค์รวม แห่งความทุกข์ สุดจะหนี
พี่น้องไทย ได้ทุกข์เข็ญ เป็นแรมปี
ด้วยเพราะมี น้ำท่วมใหญ่ ให้ร้าวราน
ขอแต่งกลอน สะท้อนทุกข์ สุดจะกลั้น
เพื่อให้ท่าน ผู้อยู่ไกล ใจประสาน
ได้รับรู้ ความทุกข์ สุดตระกาน
เป็นสื่อผ่าน เว็บไซต์ ให้ได้ยล
น้ำท่วมใหญ่ คราวนี้ มีผลร้าย
ให้คนไทย สิ้นประดา มหาผล
แจกความทุกข์ เผื่อแผ่ แก่ทุกคน
ที่ได้ยล และรับรู้ ถึงอยู่ไกล
น้ำได้ท่วม ไล่ล่า มหาวิบัติ
หลายจังหวัด ชอกช้ำ ทำไฉน
จากภาคเหนือ สู่กลาง สร้างพิษภัย
พี่น้องไทย ให้สะอื้น ฝืนชีวี
บ้างก็จม น้ำตาย ว่ายไม่เป็น
บ้างก็เผ่น หาเรือ เพื่อจะหนี
บ้างก็งง ภัยร้าย ได้ย่ำยี
บ้างก็หนี ไปหลบ ซบหลังคา
เก็บสิ่งของ ลูก,แมวหมา หาที่หลบ
ปีนป่ายซบ ขื่อคาน สุดสรรหา
เหล่าชาวพุทธ บ้างก็หลบ ซบวัดวา
ทั้งน้ำตา หาที่ซ่อน นอนกลางดิน
บางคนทุกข์ ลูกหาย ไปกับน้ำ
บ้างคนช้ำ ของหาย ไปหมดสิ้น
บ้านเรือจม น้ำกลืน เป็นผืนดิน
ไปหมดสิ้น กับสายน้ำ ช้ำอกตน
ทั้งอดข้าว อดน้ำกิน ดิ้นทนสู้
สุดจะกู่ เรียกใคร ให้มาสน
กอดหลานลูก ทั้งน้ำตา เข้าหาตน
ปริ่มกมล หมองไหม้ ทำไงดี
อยู่กับซาก เรือนนิด ที่มิดหาย
บางคนตาย ให้รันทด สุดจะหนี
สู้คนเดียว บนหลังคา กับวารี
บางคนมี หมาเป็นเพื่อน บนเรือนนอน
บางคนตาย ไฟช๊อต จอดกลางบ้าน
บางคนคลาน หนีน้ำ ตามหลอกหลอน
ทุกข์โรมรัน กันทุกบ้าน ไม่ขาดตอน
เป็นอากร บ่อนทุกข์ สุดบรรยาย
ทั้งน้ำเน่า สัตย์ร้าย ได้ต่อยกัด
สารพัด สัพพทุกข์ ไร้สุขใส
ถูกตัดขาด โทรศัพท์ ทั้งดับไฟ
สิ้นเยื่อใย ให้เคว้งคว้าง กลางวาริน
วัด,โรงเรียน ก็โดนท่วม อ่วมอรทัย
ที่พักใจ ชาวพุทธ สุดถวิล
เด็กขาดเีรียน เกษียนจด ซบวาริน
พินาศสิ้น ภัยน้ำ ทำได้ไง
เหล่ารถรา ผู้คน จมน้ำหมด
สุดรันทด สุดย่ำแย่ สุดแก้ไข
ทุกหน่วยเหล่า เข้าดับทุกข์ อุทภัย
ชะโลมใจ ให้ช่วยเหลือ เผื่อแผ่กัน
บางคนแย่ ทำใจ ไม่ได้หมด
ได้ขนด เชือกร้าย หมายอาสัญ
ได้สติ ชีวิตตน ผลอนันต์
เลิกอาสัญ ไม่วินิบาต อาฆาตตน
แต่บางคน ทุกข์ประทับ เกินรับได้
ฆ่าตัวตาย กลางเรือนใหญ่ เพื่อได้พ้น
กับภัยน้ำ ที่คลืบคลาน เ่ล่นงานตน
ทิ้งสกล กายนิ่งแน่ แช่วารี
บริษัท ห้างร้าน ขาดทุนยับ
สุดจะนับ ความเสียหาย ในครั้งนี้
ทุกข์ท่วมไทย ภัยท่วมคน อย่างป่นปี้
ทุกข์ทวี ตีวงกว้าง กลางวาริน
นครสวรรค์ สิงห์บุรี อุยุธยา
เป็นบาดาล์ เมืองนาค น้ำหลากสิ้น
เขมือบหมด บริเวณ เป็นวาริน
บุกเข้าถิ่น เมืองหลวงไทย ในปัจจุบัน
ชาวกรุงเทพฯ ต้องสยอง น้ำนองหลาก
สุดอนาถ น้ำเหนือหนุน ซุ่มห้ำหั่น
ได้ตีโอบ ปริมณฑล ได้ยลกัน
จ้าละหวั่น แก้ทุกข์ใหญ่ ภัยน้ำนอง
นับเป็นทุกข์ ท่วมท้น เกินพิกัด
ภัยภิบัติ มุ่งร้าย สุดป่ายป้อง
รัฐบาล พร้อมทหาร นั้นประคอง
ได้ปกป้อง สู้อุทก อย่างอกตรม
หลายหน่วยงาน ร่วมหัตถ์ สะกัดกั้น
ได้ร่วมกัน ดับทุกข์ภัย ให้สุขสม
ก่อกำแพง ด้วยถุงทราย ได้ระดม
เพื่อสู้ข่ม กับน้ำ ที่ย่ำกราย
ระดมน้ำ อาหาร ด้านสิ่งของ
ช่วยพี่น้อง ที่ลำบาก ขาดรายได้
ทุกข์จังหวัด ที่ได้รับ อุบัติภัย
เป็นน้ำใจ กับสายน้ำ ทำได้ดี
ขอแสดง ความใน ภัยน้ำท่วม
เป็นองค์รวม ความห่วงใย ในครั้งนี้
ขอจงสู้ ด้วยสตินำ ทำแต่ดี
อย่าได้มี ความรนราน ผ่านพ้นภัย
ขอสาธุ มุทิตา ผู้มาช่วย
ที่อำนวย ช่วยโอบอ้า มาแก้ไข
ได้สละ สิ่งของ พ้องปัจจัย
พี่น้องไทย ได้สุขสันต์ นิรันดร์เทอญ
น้ำท่วมกาย ภัยท่วมจิต
………………………………………
พิบัติภัย ทั้งหลาย ในโลกนี้
ล้วนแต่มี หายนะ มหาผล
แต่ัภัยที่ ร้ายร้าย ในใจคน
ที่่มีผล ร้ายยิ่งกว่า พุทธว่ามี
สมัคคะ- เภทะภัย ให้รู้เถิด
คือภัยเกิด กับมนุษย์ บุตรพระศรีฯ
นั่นก็คือ ภัยที่แยก แตกสามัคคี
เป็นภัยที่ มหันต์ อันตราย
ไม่ต้องรอ ดินฟ้า และอากาศ
ภัยนี้อาจ ก่อเกิด กำเนิดได้
เมื่อเกิดแล้ว ไม่นาน พลันกระจาย
มันยิ่งร้าย กว่าภัยทั้งผอง ต้องระวัง
มันสามารถ เกิดซ่อนรูป ทุกข์ซ่อนเร้น
ซ่อนภัยเวร ซ่อนระอุ ไม่สุขัง
พร้อมประทุ ไม่เลือกที่ มีพลัง
สร้างเส้นทาง แบ่งพรรค หมักภัยเวร
ภัยเช่นนี้ เกิดได้ ไปทุกที่
ในวารี หรืออากาศ ยากจะเห็น
หรือบนบก บนภูรี มีแต่เวร
ฆ่าจองเข่น ได้ทุกที่ หากมีภัย (นี้)
เกิดกับคน ทุกเพศวัย ใหญ่หรือเล็ก
ยากจะเช็ค ยากจะรู้ ว่าอยู่ไหน
เกิดบาดหมาง ย่างประชิต ขวิดกันไป
นี่คือภัย ที่แตกหัก ไม่รักกัน
สมัคคะ- เภทะภัย สุดใหญ่ยิ่ง
มันจะวิ่ง แพร่กระจาย ไร้สุขสันต์
จากปากหนึ่ง สู่ปากหนึ่ง ซึ่งพูดกัน
มิฉะนั้น ก็บนเน็ต เว็บเข้าชม
ใช้เวลา ไม่นาน ผ่านฉลุย
ไม่ได้คุย เว่อหวือหวา ให้สาสม
ไม่ได้พูด เล่นวาทะ ประคารมณ์
แดงเหลืองข่ม เราก็เห็น เป็นหลายปี
นี่ก็ผล การแยก แตกสามัคคี
กลอนพาที นี้จึงอยาก พิทักษ์ศีล์
ให้ทุกท่าน ตั้งสติ ดำริดี
สามัคคี กันไว้ ชาวไทยเรา
เหล่ามัลละ- กษัตริย์ ในโบราน
ได้พบพาน แตกสามัคคี นี้โศกเศร้า
พุทธองค์ ทรงสอน ป้อนพวกเรา
ทรงให้เอา เป็นแบบอย่าง เส้นทางเดิน
อย่าได้เป็น เช่นมัลละ- เหล่ากษัตริย์
ให้ฝึกหัด ตัดโทสา อย่าเก้อเขิน
น้อมนำเมต- ตาธรรม มาดำเนิน
อย่ามัวเพลิน กับสีต่าง สร้างทางธรรม
จงอภัย ให้กัน จงสรรสร้าง
สร้างเส้นทาง เส้นวิมุติ พิสุทธิ์ล้ำ
ด้วยสติ และัปัญญา พาน้อมนำ
ขอพระธรรม รักษาท่าน ทุึกวันเทอญ
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
มอบแด่ ทุกสังคม ที่อยู่บนโลกนี้
